Het was een eentonige tocht vooral op de terugweg.
Tijdens onze laatste wandeling door het bos was het een regenachtige dag. De lucht was grijs en de bomen zwiepten heen en weer in de wind. Het pad was modderig en glad, waardoor we langzaam moesten lopen om niet uit te glijden.
Op de heenweg was het nog enigszins spannend en avontuurlijk. We zagen een paar konijnen voorbij schieten en hoorden vogels fluiten in de bomen. Maar op de terugweg leken alle geluiden en kleuren te vervagen. Het werd steeds stiller en grauwer om ons heen.
De eentonigheid van de tocht begon zijn tol te eisen. Onze voeten deden pijn van het lange lopen en onze kleren waren doorweekt van de regen. Het enige wat we konden doen was doorzetten en hopen dat we snel terug zouden zijn bij de auto.
Uiteindelijk zagen we het einde van het pad in zicht komen. We liepen snel door en voelden de opluchting toen we eindelijk bij de parkeerplaats aankwamen. Het was een eentonige tocht, maar het gevoel van voldoening dat we het hadden volbracht, maakte het allemaal de moeite waard.